مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
ای اشک! چاره‌ای! غم کوثر نگفتنی‌ست باران! ببار! روضه سراسر نگفتنی‌ست با آن‌که روضه‌خواندن ما با کنایه است امـا هـنوز روضـۀ مـادر نـگـفـتنی‌ست تـاریخ شـرم دارد از آن روزهای تـلـخ آن روزهـای بعدِ پـیـمـبر نگـفـتـنی‌ست جا مـانـده بین کـوچـه دلِ بی‌قـرارمـان امـا حـکـایتِ گـلِ پـرپـر نگـفـتـنـی‌ست بـاران شوی اگر نـود و پنـج روز، باز حال غریب مادر و دخـتر نگـفـتنی‌ست آن‌شب وصیـتـش به عـلی نـاتـمام مـاند باران گرفت؛ روضۀ آخر؛ نگفتنی‌ست |